Outatime

Bir cumartesi günü, hava bok gibi sıcak, günde 2 tane tşört değiştirmek farz. Çamaşır makinası bozuk fakat nadiren tercih ettiğim tşörtlerimi giyiyorum. En derinlerde kalmış onlar Moonspell, barışarock tşörtü falan var. Kalın tşörtler onlar yaz ayları için uyumsuz gibi ama yapacak bir şey yok giyiliyor.

Sigara yok evde, bu iyi, olmayınca içmiyor insan.. Ama kıyıdan köşeden bir filtre buldum bir tane sardım hemen, naparsın olunca da içiliyor namert.

Tatil bitti, insana dönmüştüm tatilde, mutluydum hatta. Mutlu olmak ne kadar öyle planlı olan bir şey değil bir anda oluyor insan, sabah kalkıyorsun gölgeye geçiyorsun, kitap okumaya başlıyorsun. Kafanda başka hiçbir şey olmadan, dikkatin dağılmadan okuyorsun sonra bir bakmışsın mutlusun. Sonra şiirler var, yazmaya değil ama okumaya yeniden dönüyorum. İştahım artmış. Edip okurken iyice acıkıyorum.

....

Az önce kapı çaldı, kim gelmiş olabilir, artık çat kapı gelmiyor kimse.. Gelmeden önce arıyorlar, zile basmadan önce mesaj falan atıyorlar. Kapıcıdır heralde diye düşündüm. Aidat isteyecektir veya sevimsiz başka bir şey söyleyecektir. Zilin sesi onu çağrıştıyor. Kapıcımı sevmiyorum, meymenetsiz bir tipi var, bir şark kurnazı sanki. Konuşma desen konuşmasını bilmiyor. Kapıya doğru gittim, delikten baktım kim diye, kapıya giderken mümkün mertebe sessiz attım adımlarımı, hani kapıcıysa gelen evde yokmuş gibi yaparım hesabı. Delikten baktım, bir kadın, orta yaşlarını geçmiş. Merak ettim açtım kapıyı, hamidiye su reklamı yapıyormuş kendisi. PH 7.2 eski marka dedi hamidiye iyidir dedi, damacana almayı düşünmez miymişim? Teşekkür ettim, damacana alıyorum, bugün aldım hatta, arıyorum getiriyor babalar. Bazen aşırı kibar bir insan haline dönüyorum. Kentsoylusu gibi, özellikle telefonda konuşurken görmeniz lazım. O ne laflar, bankacılarla konuşurken avea ile konuşurken falan görmeniz lazım, eski istanbul beyefendisi oluyorum. Kapanıyor telefon hop eski halime geri dönüyorum. Lanlı lunlu konuşurum ben normalde çünkü, küfür konusunda yaratıcı olabiliyorsam hele sonuna kadar giderim. Zincirleme küfürlere mühtiş bir sempati duyuyorum. Akılcı ve hikayesi olanlara hastayım.

....

İnsana dönmüştüm sonra insanlıktan çıktım bir haftada. Yaptığım işi sevmiyorum, güzel bir iş aslında pek çok insan benim yerimde olmak ister biliyorum ama sevmiyorum. Kendimi vermiyorum yaptığım işlere, yapmacık geliyor pekçok insan üzülüyorum. Servise binip onca yol gidiyor, sonra dönüşte bir daha servise binip onca yol artı trafik çekiyorum. Nasıl kaçmalı her allahın günü bunu düşündüğüm için sanırım mutsuz oluyorum. Öyle kolay değil hayat ver istifayı çık kurtulculuk olmuyor. Okumuş bir çocuğum ben, benden büyük şeyler olmasa da orta ölçekte şeyler bekliyorlar. Kafamda hep bir tilki var. Daha iyi bir şeyler yapmak, daha fazla özellik edinmek istiyorum. Şu ana kadar hiçbir şeye tam anlamıyla konsantre olabilmiş değilim. Ah bu çok üzüyor beni. Anı yaşıyamıyor olmak, hiçbir şeyin beni yeterince tatmin etmemesi. 40 yaşındaki halim gelsin bana nutuk çeksin istiyorum, 40 yaşında nasıl bir adam olurum acaba hiçbir fikrim yok. Hala böyle mal mal şeyler düşünüyor olur muyum? Acaba?

... sonra bir anda aklıma düşüyor, bir otobüse binelim, son durağa kadar beraber gidelim istiyorum. sonra kim ne tarafa yürümek istiyorsa o tarafa yürür güzelim...

https://soundcloud.com/russiancircles/deficit