8-9-3

Uluslar arası uzay istasyonunda gece nöbeti sırasında mıydı, yoksa denizaltında periskoptan etrafı izlediğim zaman mıydı hatırlıyamıyorum. Sakallarım beyazlamak üzereydi, ellerine gres yağı bulaşmış bir şempanze yanımda durmuş ve parmağı ile beni işaret etmişti. Şempanzeleri hiçbir zaman çok sevmemiştim. Onları içten pazarlıkçı ve ciddiyetsiz bulurum... Beni mi çağırıyorsun dedim şempanzeye... Ugh Ugh Guat Guat diye cevap verdi bana...Ulan dedim tüm işimin gücümün arasında bir şempanze tarafından çağırılmak eksikti... Takip ettim şempanzeyi beni bir kuaför salonuna götürdü elime bir revolver tutuşturdu. Ugh Guah Zaa, dedi. Emin misin, diye sordum gerizekalıya, Huah Ugh dedi... Yapabileceğim bir şey kalmamıştı, tetiği çektim şempanzenin beyni dağıldı... Saçına fön çektiren kadınlar bir anda alkışlamaya başladılar beni... Önüme bir kürsü çeken Somali Ulaştırma Bakanı benim konunun önemi ile ilgili bir konuşma yapmam gerektiğini söyledi. Çıktım kürsüye, birkaç slayt powerpoint sunumunu anlatmaya başladım. Bu sefer kuaförde saçların yaptıran kadınlar hoşnutsuz şekilde homurdamaya başladılar. Revolverde 5 adet kurşun kalmıştı. Bir tane daha ateşlesem belki mutlu olurlar diye düşündüm. Revolveri Somali Ulaştırma Bakanının yakuza korumasının üzerine doğru tuttum. Takım elbisesini bir harekette yırtan yakuza üzerime uçan yumruk atmak için zıplamışken bir daha ateşledim revolveri... Silahtan çıkan sesin dalga ve frekans aralığı öyle bir kara deliğe denk gelmişti ki ses zamanda yolculuk edip 1071 Malazgirt savaşında duyulmuştu. Bu sırada at üzerinde düşmanına hunhar ve barbarca saldırmak isteyen Muzaffer abinin karnı acıkmıştı.
ve 1071 yılında Malazgirt'e dışarıdan yemek söylemek imkanı bulunmuyordu...
1815 yılının Londrasında da dışarıdan yemek söylemek popüler bir aktivite değildi...
2013ün Papenburgunda da aynı şey geçerliydi...

"hiçbir şey için iyi."