İşte bazı geceler eski bir kırkbeşlikten havadisler alırken, ruhumun tozlu köşelerinde kalmış bir iki kelime uyanıveriyor. Sabahları güneş asabi doğuyor, akşamları çiçekler haddini aşarcasına kokuyor. Doğum günümün üzerinden bir hafta geçiyor, umursadığımdan değil ama unutuyorum. Her doğumumun her yıl dönümünde şiir yazdığımı unutuyorum. Belki şairlere bir mahcubiyetim olduğundan yazılmıyor şiirler. Oysa bir iki kelime yan yana gelince, karanlıkta el yordamıyla bulur gibi gözlüğümü çıkıyor olmalıydı ortaya.
Affet baba.
Comments
Post a Comment
Söyleyeceğin her şey alehine delil olarak kullanılabilir.