Çarpışan arabaları izlemeye devam
ettik. Arabaların çarpışmasından ne diye bu kadar mutlu oluyorlardı insanlar.
Oysa hayatlar birbirlerine dokunmadan devam ediyordu. Biri başlıyor, diğeri
bitiyordu. Bizler sonsuzluk zannettiğimiz fanusa hapsolmuş japon balıklarıydık.
Çığlık atar gibi çaldı zil.
İnsanlar indi araçlarından. Sıra bizdeydi. Mavi bir araca bindik. İkimiz güç
bela sığdık. Başka gelen olmadı. Sen direksiyondaydın. Kontrollü bir şekilde
sürmeye devam ediyordun. Ben kaza yapmamızı istiyordum. Daireler çizmek değil,
arkamıza bakmadan çekip gitmek istiyordum. Sonra bizim de süremiz doldu.
Arabadan indik.
Comments
Post a Comment
Söyleyeceğin her şey alehine delil olarak kullanılabilir.