Sanki hiç ayrılmamışım gibi..
Toz bulutunun içinden çıkan iki tane kız çocuğu soluk soluğa yanaştılar yanıma. Bir şeyler söylediler ve anlamadım. Anlamadığımı söyledim bu sefer onlar anlamadı. Bir süre daha anlayamamalar devam etti. Sonra vazgeçtiler. Nasıldır bilirsiniz, bir anda her suretten, her histen, her ihtimalden vazgeçersiniz. Öyle yaptılar. Toz bulutunun arasına girdiler yeniden. Soğuktu. Soğuk oldu mu insan küçülmek ister, bu durumu bilimsel olarak da anlatabilirim. Lisede, lisansta ve yüksek lisansta bununla ilgili bir şeyler öğrendim. Derslerimi geçebilmek için çalışma kağıtlarıma uzun uzun bakıp kahve içtim. Sonlara doğru sigara da içtim. Sonra dersler bitti. Hiçbir şey öğrenmedim. Bazen karanlık rüyalarımın içinden nefes nefese uyanıyorum ve kendime "ya bir şeyler öğrenseydim" diye soruyorum. Korkunç olmaz mıydı?
Daha etkileyici kelimeler bulup, bu bulunduğum yerin ne kadar kasvetli olduğundan bahsetmek isterdim. O kelimeleri bulamadım. Onu yerine dört tarafı duvar bir yazı odasında bunları yazdım. Uzak bir ihtimal biliyorum ama belki yaşadıklarımın bir anlamı vardır. Acıların, mutlulukların, uzayan sakalların, küllerin, dağınıklığın, nadiren beliren telaşın, utancın, gülümsemenin, bağırmanın, insanların, dostlarımın, rüzgarın ve bu toz bulutundan ülkenin...
Bilmiyorum, bilsem burada değildim. Bilsem Real Madrid'de oynuyordum.
@Donghai
Toz bulutunun içinden çıkan iki tane kız çocuğu soluk soluğa yanaştılar yanıma. Bir şeyler söylediler ve anlamadım. Anlamadığımı söyledim bu sefer onlar anlamadı. Bir süre daha anlayamamalar devam etti. Sonra vazgeçtiler. Nasıldır bilirsiniz, bir anda her suretten, her histen, her ihtimalden vazgeçersiniz. Öyle yaptılar. Toz bulutunun arasına girdiler yeniden. Soğuktu. Soğuk oldu mu insan küçülmek ister, bu durumu bilimsel olarak da anlatabilirim. Lisede, lisansta ve yüksek lisansta bununla ilgili bir şeyler öğrendim. Derslerimi geçebilmek için çalışma kağıtlarıma uzun uzun bakıp kahve içtim. Sonlara doğru sigara da içtim. Sonra dersler bitti. Hiçbir şey öğrenmedim. Bazen karanlık rüyalarımın içinden nefes nefese uyanıyorum ve kendime "ya bir şeyler öğrenseydim" diye soruyorum. Korkunç olmaz mıydı?
Daha etkileyici kelimeler bulup, bu bulunduğum yerin ne kadar kasvetli olduğundan bahsetmek isterdim. O kelimeleri bulamadım. Onu yerine dört tarafı duvar bir yazı odasında bunları yazdım. Uzak bir ihtimal biliyorum ama belki yaşadıklarımın bir anlamı vardır. Acıların, mutlulukların, uzayan sakalların, küllerin, dağınıklığın, nadiren beliren telaşın, utancın, gülümsemenin, bağırmanın, insanların, dostlarımın, rüzgarın ve bu toz bulutundan ülkenin...
Bilmiyorum, bilsem burada değildim. Bilsem Real Madrid'de oynuyordum.
@Donghai
Comments
Post a Comment
Söyleyeceğin her şey alehine delil olarak kullanılabilir.