via Amendola

Ne saçma sapan işlerin içinde kaldık. Göz ucuyla izlediğimiz televizyonun başında sızmadan hemen önce miydi? Yoksa fırından çıkan taze ekmeklerin ucunu koparmadan önce miydi? Sıfatlar değişti, düşünceler farklılaştı. Basiti sevmek anlamsıza düştü bir anda. Peşinden koşup yakalayazdığımız her şey rafa kalktı. Toplu yürüyüşe bıraktık kendimizi bir anda, elini tutabildiğimizle yürümeye başladık o yolları. Başka türlüsü hiçbir zaman düşünülmedi hem senin için hem de benim için.
Yorgunluk okuduk gözlerden, akıyordu ucunu bile tutamadık. Zamanı hiç düşünmemiştin ya hani bi ara. İşte en son o an kendindin, bir daha da asla sen olamadın.
Saçma sapan işlerin içinde nefes alıyorduk.
Öyle nefes alıyorduk.


Von Wuster biralarına ve Mario'ya teşekkürlerimle.


(müzik için buradan bir tık)

Comments

  1. yazı şahaneli. şarkı mükemmelli. daha ne olsun.

    ReplyDelete
  2. Son oturuş, distopya gecesi.

    İkisinin dün gece bağlanması çok manidar oldu.

    ReplyDelete

Post a Comment

Söyleyeceğin her şey alehine delil olarak kullanılabilir.