Vapurlar falan...

Search This Blog

Lefter Küçükandonyadis

on January 14, 2012

Get link
Facebook
Twitter
Pinterest
Email
Other Apps

Güle güle...
Keşke yazmasaydık ama bunu da yazmış olduk deftere...

Adama efsane

Get link
Facebook
Twitter
Pinterest
Email
Other Apps

Comments

Başat

Sihirbaz tüm numaralarını harcadı ve tavşanı da yanına alıp inzivaya çekildi. Görecek yeni bir şey kalmadı artık. Tüm aşinalıklar evvelde kaldı. Yanılmaktı, şaşırmaktı, kanmaktı... bunlar da kalmadı. Adımlar atıldı. Ertesi günler kısaldı. Sokakları şairlere temizlettiler ve senin adını kullanmayı yasakladılar. Parçaları eksik teslim ettiler en fenası Müşteri hizmetleri meşgule düştü. Ne bir altyapı çalışması, ne de bir mucize beklentisi... Çamur gibi yuttuk eski klorlu numaraları. Şimdi zamanıdır, bitirmenin başatlığı Şimdi zamanıdır, yarım sigaraların, tekrara düşen yılların... Şimdi zamanıdır, zamansız büyülü lafların. Değneğini uzatmıştın ve dürtmüştün beni hatırla Yaşıyor muyum diye sormuştun. Kulağına konuşacağım yaklaş: sır gibi kelimeler var dilimde. Yaşıyorum, eşyalar üstüme birikiyor. Kolilerce. Yeni, yine ve ne yöne gideceğimi bilmezim. Büyülerin hepsinin üzerine Newton fiziği fırlatıyorum. Otostop çekiyorum işte karanlığa, Yaşam beni alıyor müsait bir yerden, tükürü

tut-kal

... söylesem inanmazsın, niye inanasın. mağlupların sözlerine teşneyimdir. ilmek ilmek dokur, soluk soluk öksürürüm. değer kıymet ve menkul bilirim. belki nefsim, nefesimden önde gelir. (sprey var) "Adım adına karışmış bir ad gibiydi." * ... değiştirdiğim -gerçekleri- al hadi! al hadi, yerleştir tüm boşluklara. söyle çocuklara: yolları görünür, ufuğu aydınlık çizsinler, hadi! eğer kırılacaksa kalbim, hadi kıralım! (tutkal var) "Eh ben de neyim ki zaten, kağıttan bir gemi gibi suların akışına kapılmış."* ... sen buraya hızlı gelemezsin, otomobiller sürer seni, sıkılmışlıklar getirir seni. ben oraya hiç gelemem, sorma bile, yerle yeksan kalırım. yerlerin çekimi yüksektir, omurgama ne olur. uçtan uca birleştiririz ortamızdan ışık geçer. fotonlarımız birleştikçe delirecek gibi olur gezegenler. (umurlarında olmaz) "Baksana şu yalnızlık taşkını yüzüm, -hep de bir fotoğrafın en arkasında kalan- buruşuk bir üzüm tanesi gibi"* ... peki ben detoneyim, zaman-dış

Yawn-sigh

-... - Neyi bilebilir insan? Neyi bildiğini, nereden bilebilir? Sadece iyimser insanların intihar edeceğini, nereden biliyorum? Bir yok oluşa sürüklenirken, oksijen maskelerinin eşit imkanlarla dağıtılmasının çok önemli olduğunu, nereden biliyorum? Kimsenin kimseyi anlamadığını, herkesin herkese bulanıp çamurlaştığını nereden biliyorum? Eksik ve bozuk, kırık ve dökük tüm yanlarımın kimliğim olduğunu, nasıl biliyorum? Kirli olmayan bir güç ilişkisininin olamayacağını, her ilişkinin kendi içine çökeceğini, nereden biliyorum? Amaçsız, çıkışsız. Bir şey yapmazsan öleceksin . Şimdi bunu, kendi kendine, sesini her seferinde daha da yükselterek söylemeye devam et. - ... - Şimdi nasılsın? - Yaşıyorum ve sinir bilimine ilgi duyuyorum. - Descartes da sinir bilimine merak salmıştı hatta bir bezelye tanesi büyüklüğündeki salgı bezi epifiz'in insan ruhunu barındırdığını düşünüyordu. Tabii, ruh dediğin bir bezelyenin içine girecek kadar küçük olmamalı diye karşı çıkanlar olmuş üzerine. Maneviya

Powered by Blogger

erincdurlanik.com

Lefter Küçükandonyadis

Comments

Post a Comment