Essere

Hello cruel world,

Darlanıyorum, manasız yere üzüyorum bünyemi. Hayatımdan ve yaşantımdan hiçbir zaman tatmin olamayacağımı düşünüyorum. Yani en azından artık çok geç. Yaptığın işle bunun çok yakından ilgisi olduğuna inanıyorum tatmin olmanın. Arada belgesel kanalları açık oluyor, ne biliyim bilmem ne kartallarını görüntülemeye çalışan bir ekibi izliyorum. Neden böyle bir hayatın içine girmediğimi sorguluyorum sonrasında. Yeni ve sadece benim için değerli olacak şeyler öğrenebilir miydim diye şüpheleniyorum.

Çok isterdim küçüklüğümden bu yana son derece spesifik bir gelecek hayal etmeyi kendime. Öyle zengin olunacak bir iş gibi değil ne biliyim veteriner olmak, pilot olmak gibi son derece hedefe yönelik bir hayalim olmasını.

Darlanıyorum ve kendimi sıkıştıyorum ufak bir kafese. Konuşmak istiyorum beni kabul etmesini istiyorum ve tedirgin oluyorum. Anlatacak bir şeylerim var ama ilgi çekici mi acaba? Günden güne daha sıkıcı bir adam haline geldiğimi bildiğim için mi konuşmuyorum veya. O olsa ne kadar güzel olurdu.

Goodbye blue sky.