Nerede kalmıştık?

Olaylar gelişir ve ummadığın bir hal alır. Soğuk bir gece, yalnızım ve yalnız kalmanın güzel taraflarını yaşıyorum. Uzun zaman sonra bir geceliğine de olsa bir şeyler benim istediğim gibi oluyor. Sakin sessiz. Müzik bile yok, etrafta şu önümdeki eski bilgisayarın işlemcisinden çıkan acayip sesler dışında beklenmedik bir şey yok.
Bir şeylere kafa yormuyorum şu anda. Endişelenmiyorum, planlar kurmuyorum, hesaplar yapmıyorum. Bıraktım çoktan bir çok şeyi. Kendimden büyük şeyler beklediğimi fark ettim, daha doğrusu etrafımdaki herkes benden büyük şeyler bekliyor. Başarılı olmamı, akıllı olmamı, doğru kararlar verip doğru adımlar atmamı bekliyorlar. Onlar sayesinde çabalıyorum. Oysa tek yapmak istediğim çaba sarf etmediğim ve kimseyi hayal kırıklığına uğratmadığım bir  gerçeklikte var olmak.
Olgunlaşamıyorum.

Ve bir anda ne oluyor, kafa yormaya başlıyorum. Sorular beliriyor zihnimde ve rahatsız ediyorlar beni. Bir dost tavsiyesi kadar basit olsun istiyorum hayatım, "takma kafana" denildiğinde "neden benim aklıma bu harika fikir gelmedi" demek istiyorum. En kötü bunun bir ilacı olsun istiyorum. İçsel tatmin ilacı, antibiyotik gibi düzenli kullanıldıktan sonra bir haftaya içsel tatmin sağlayım, her şeye gücüm yetsin.

Bir arpa boyu yol gitmişliğim yok.
Zihnimin içinde aynı yerde sayıyorum hep.


Comments

  1. geçer üzülme, ama geçer sonra yine gelir

    ReplyDelete

Post a Comment

Söyleyeceğin her şey alehine delil olarak kullanılabilir.