Balta

Aferin bana,
Nasıl oluyor da oluyor, tutunduğum tüm dallarım kırılıyor... Babam gençliğinde almıştı, bir dolu fotoğraf çekmişti, karısını, çocuklarını, deliler gibi çalışıp hakkettiği kısa tatillerini ölümsüzleştirmek için, mutlu olduğu anları bir daha hatırlamak için satın almıştı o makineyi.
Yıllarca iyi saklandı.
Sonra hiçbir şeyin yeterince değerini bilmeyen ben geldim. Sanki fotoğraf çekmekten bir bok anlıyormuş gibi, bir o eksikmiş gibi.
Ve kayboldu, geçmişle olan dirsek ucu temasımı da kaybettim.
Aferin bana.
Tam bir geri zekalıyım.

Bu blog'da artık Yashica MG1 diye bir etiket olmayacak.
Hak etmiyorum hiçbir şeyi.
Özür dilerim.

Kendime dalasım var.