sıcak aydınlık ve güneşli günler

Yapamıyorum.
Kaçmayı da beceremiyorum. Her gün bir diğerinden daha zor.
Doktora göstermeniz lazım, ilaçlarınızla reçetelerinizle, ağır sanayi hamlelerinizle gelmeniz lazım.
Gelip beni çıkarmanız.
Geliyorum bir saniye ver hazırlanmama.
Sabah erken kalkalım gün bitmesin. Gece de geç yatalım hayatı kaçırmayalım.
Uyumak çok güzel, çok gerçek orası...
Bir tek orada nefes nefese kalmıyorum, kendimden endişelenmiyorum, geleceğimden korkmuyorum.
Olamıyorum.
Oysa bazen bir adım yakınım, çoğu zaman fersah fersah uzak.
Kaslarım inkar edecekler bedenimi diye korkuyorum. Bırakıverecekler kendilerini bir yerde ve bana hizmet etmeyi ellerinin tersiyle itecekler.
Olamıyorum.
Dur, ellerime yabancılaşıyorum, çirkinleşen suratıma yabancılaşıyorum.
Niye öyle oldu, çok şeyler yapabilirdim.
Mesela?
Her hangi bir şey de iyi olabilirdim mesela.
Ciğerlerim tıklım tıklım, afilli şekilde öldürüyorum onları.
Mumları üfle, ışık canımı sıkıyor.
Giderken el sallamak güzeldi.
Eller üşürdü. En çok benim ellerim üşürdü çocukken de. Kar topu atamaz hale gelirdi, yanardı ellerim soğuktan. Kaloriferde en çok ben ısıtırdım ellerimi.
Tövbe ettikçe üzerime gelirdi hayat.
Ne zaman boka batsam yalvarırım yüce bildiklerime. Pazarlık ederdim. Arada beni ciddiye alırdı verirdi istediğimi. Soktuğu yerden çıkartırdı.
Şans eseri yaşıyordum. Rastlantılar sayesinde nefes alıyordum.
Olamayacağım hayata öyküyordum.

Delirmeden gel, bana olmayı öğret.