Sokak

Yaşıyor muymuşuz? Sanırım öyle, ellerimiz yukarıda yumruklarımız sıkılı veya değil. Korkuyoruz ama korkmuyoruz, kızıyoruz ama kızmıyoruz. Canımız acıyor, sıklıkla gülmüsüyoruz. Omuz omuza duruyoruz. O kadar güzeliz ki sıklıkla gözlerimiz doluyor, biber bu kadar yaşartmıyor gözleri. Sokakta dostlarımız var, sokakta hiç tanımadığımız bilmediğimiz arkadaşlarımız var. Kızgın ve çok güzel kadınlar var sokaklarda. Gözlüğümü çıkarıyorum, deniz gözlüklerini takıyorum. Sık bakalım diyorlar bizim çocuklar hemen ertesine sıkıyorlar zaten. Burnum zaten tıkalıydı benim bir anda açılıveriyor, acı giriyor ciğerlerimin içine. 2 dakika sonra dönüyoruz ama yerimize çünkü inatsa inat. Eşcinseli en önde duruyor, saçları fönlü kapsülleri iade ediyor geri. Teyze sen dur bi saniye geride diyoruz, niyeymiş o diyor.

Eve döndüğümüzde üzülüyoruz bıraktık diye sokağı. Anlamıyorsun.

Yaşıyormuşuz. Ellerim ceplerimde parklara gitmeyi öğreniyorum. Kalabalıkları gördükçe insanların birbirleri ile konuştuklarını gördükçe daha da mutlu oluyorum. Bir bankın üzerinde dinliyorum ve izliyorum onları. Konuşur muyum, konuşurum belki ama şu genç konuşacak önce sonra şu amca. Önemli değil. Sizler çıktınız ya sokağa, gerisi önemli değil.

Sevmeyi öğreniyorum en baştan.


Ha bi de, Umut zaferden yeğdir.

Comments