Evet sadece yersiz olduğumu fark ettim. Biçimim, görüntüm hatta anlamım bile var zorlarsak. Tam değil ama zaten hiçbir şeyin tam olmasını beklemiyoruz bu çağda. Çağımız yeni hastalıklar, yeni tanımlar bulma çağı. Modern Vespuccileriz, keşfetmeden duramıyoruz, yenilenmeden akıl sağlığımızı koruyamıyoruz. Akışkanlığın içinde salınma, keşfetme, keşifleri yitirme, unutma, anımsamama, kırıntılarla beslenme çağındayız.
Şöyle derler:
En kötü alışkanlık herkesin yaptığını yapmaktır. En kötü söz, herkese ait olandır.
Ben derim.
Bak benim sadece iki rahatsızlığım var, biri baş ağrısı diğeri de evrenin ta kendisi. Evrenle başa çıkabiliyorum bir ölçüde. Evet sadece yersiz olduğumu fark ettim. Kendini tekrar eden her eylem beni yerimden ediyor bunu anladım. Suçlu muyum? Suçlu olmayı delice istemek dışında suçum da yok. Çünkü her suçlu kendini tamamlar, her suçlu, haklı haksız tanımlanmıştır.
Bu yersizlik, bu bulamama merakı yüzünden, materyalistlikten aforoz edilmekten korkuyorum.
Şöyle derler:
f12 = - f21
Ben demem.
Comments
Post a Comment
Söyleyeceğin her şey alehine delil olarak kullanılabilir.